آثار تاریخی اسکیت روی یخ وجود دارد که قدمت آنها به 3000 سال قبل از میلاد می رسد. اما، اسکیت‌های غلتکی درون خطی احتمالاً دیرتر در اسکاندیناوی یا اروپای شمالی شکل گرفتند، جایی که اسکیت روی یخ راهی آسان برای سفر در مسافت‌های کوتاه بود. در اوایل قرن هفدهم، این هلندی‌های اولیه خود را اسکیل‌باز می‌نامیدند و در زمستان روی کانال‌های یخ زده اسکیت می‌رفتند. آنها در نهایت از یک شکل بدوی از اسکیت غلتکی استفاده کردند که با اتصال قرقره های چوبی به یک سکو ساخته شد تا امکان سفر مشابه در هوای گرم را فراهم کند

اولین اسکیت اینلاین  به طور رسمی در سال 1760 در لندن ظاهر شد. پیشرفت از حمل و نقل به جایگزینی اسکیت روی یخ ، واسکیت تفریحی، و اسکیت تناسب اندام و در نهایت به ورزش های رقابتی درون خطی، ارتباط نزدیکی با توسعه فناوری اسکیت اینلاین  دارد.

موزه ملی رول اسکیت منبع بسیاری از حقایق تاریخی در این مقاله است .

1743
اولین اشاره مستند به اسکیت اینلاین  یا غلتکی توسط یک مجری صحنه لندن به جا گذاشته شد. مخترع این اسکیت ها که احتمالاً طرحی خطی بوده اند ناشناخته است و در تاریخ گم شده است

1760
اولین مخترع شناخته شده اسکیت غلتکی، جان جوزف مرلین است مرلین در 17 سپتامبر 1735 در هویس بلژیک به دنیا آمد. او برای تبدیل شدن به یک سازنده آلات موسیقی و مخترع مکانیکی بزرگ شد. یکی از اختراعات او یک جفت اسکیت تک خط با چرخ های فلزی کوچک بود. او این اسکیت ها را به عنوان یک شیرین کاری تبلیغاتی برای تبلیغ موزه اش می پوشید و از همان ابتدا توقف برایش  یک مشکل بود. اعتقاد بر این است که یکی از شیرین کاری های سالن رقص او به دلیل این نقص منجر به برخورد شدید با دیوار آینه ای شده است. برای قرن بعد، چرخ های اسکیت غلتکی از تراز طراحی خطی پیروی کردند.

1789
ایده اسکیت  در سال  با ون لده و اسکیت هایش 1789به فرانسه راه یافت ون لده اسکیت های خود را پتین مینامید

او پتین را یک terre از فرانسوی به “land skate ” یا “اearth skate  ” ترجمه می شود. اسکیت های ون لد شامل یک صفحه آهنی بود که چرخ های چوبی به آن متصل بود. او در آکادمی بروژ پاریس مجسمه ساز بود و بسیار عجیب و غریب به حساب می آمد.

در سال 1819 اولین اسکیت اینلاین  به ثبت رسید و تا سال 1863 که به اسکیت های دو محور توسعه یافتند، این خطوط باقی ماندند. این اسکیت‌های چهارتایی امکان کنترل بیشتری را فراهم می کردند و محبوبیت آنها به سرعت در آمریکای شمالی و اروپا گسترش یافت. اسکیت چهار چرخ به سرعت بر صنعت تولید اسکیت تسلط یافت. برخی از شرکت ها به طراحی اسکیت با استفاده از چرخ های در یک امتداد ادامه دادند، اما آنها جدی گرفته نشدند.

1818
در برلین، آلمان، اسکیت‌های غلتکی در باله برای حرکات اسکیت روی یخ .در زمانی که وجود یخ روی صحنه غیرممکن بود، استفاده می‌شد. اسکیت روی یخ یکی از تفریحات زمستانی بود که توسط اسکیت بازان شبیه سازی شده بود. هیچ کس نمی داند از چه نوع اسکیت هایی استفاده شده است

1823
رابرت جان تایرز، یک اسکیت باز لندنی، اسکیتی به نام رولیتو را با پنج چرخ در یک ردیف در پایین یک کفش  به ثبت رساند. چرخ‌های مرکزی بزرگ‌تر از چرخ‌های دو طرف قاب بودند تا به یک اسکیت باز اجازه دهند تا با تغییر وزن خود مانور دهد، اما رولیتو نمی‌توانست مانند اسکیت‌های درون خطی مسیری منحنی را طی کند.

1828
حق ثبت اختراع اسکیت غلتکی دیگر در اتریش در سال 1828 برای آگوست لوهنر، ساعت ساز وینی صادر شد. تا آن زمان، تمام طراحی ها برای اسکیت های درون خطی بود، اما این نسخه مانند یک سه چرخه بود، با دو چرخ در عقب و یکی در جلو. او همچنین برای جلوگیری از چرخش اسکیت به عقب یک ضامن  اضافه کرد.

در فرانسه، ژان گارسین ثبت اختراع “سینگار” را دریافت کرد. این نام با معکوس کردن هجاهای نام خانوادگی او ایجاد شد. سینگار یک اسکیت خطی با سه چرخ بود. گارسین یک پیست اسکیت باز کرد، اسکیت را آموزش داد و حتی کتابی به نام Le Vrai Patineur (“اسکیت باز واقعی”) نوشت. گارسین مجبور شد پیست خود را ببندد، زیرا تعداد زیادی جراحات اسکیتی به مشتریان وارد شده بود.

1840
موسیو و مادام دوما، رقصنده‌های حرفه‌ای، در سال 1840 اجرای اسکیت غلتکی را در تئاتر پورت سنت مارتین پاریس رهبری کردند.

میخانه Corse Halle، در نزدیکی برلین، دارای خدمتکارهایی بود که با اسکیت های غلتکی به مشتریان خدمات می دادند. این به دلیل بزرگی سالن های آبجو در آلمان در این زمان مورد نیاز بود.

1849
اولین استفاده موفق از اسکیت با چرخ در یک خط در سال 1849 توسط لویی لگرانژ ثبت شد که آنها را برای شبیه سازی اسکیت روی یخ در اپرای فرانسوی “Le Prophete” ساخت. این اسکیت ها مشکلات عمده ای داشتند زیرا اسکیت بازانی که از آنها استفاده می کردند نمی توانستند مانور دهند یا توقف کنند

1852
جیدمن انگلیسی برای ثبت اختراع برای اسکیت های غلتکی مجهز به بلبرینگ اقدام کرد. او باید 30 سال صبر می کرد تا آنها را روی اسکیت استفاده کند.

1857
پیست های اسکیت عمومی در سالن فلورال و در استرند لندن افتتاح شد

1859
اسکیت وودوارد در سال 1859 در لندن با چهار چرخ لاستیکی ولکانیزه در هر فریم  برای کشش بهتر از چرخ‌های آهنی روی کف چوبی اختراع شد. مانند رولیتو، این اسکیت‌ها دارای چرخ‌های میانی بودند که بزرگ‌تر از چرخ‌های انتهایی بودند تا چرخش را آسان‌تر کنند، اما این کار مشکلات مانور را برطرف نکرد. این اسکیت توسط جکسون هاینز، بنیانگذار اسکیت بازی مدرن، برای نمایشگاه ها استفاده شد

1860
روبن شالر، مخترعی از مدیسون، کانکتیکات، یک اسکیت طراحی کرد که برای حل مشکل مانورپذیری طراحی شده است. شالر یک اسکیت پارلور را به ثبت رساند، اولین پتنت اسکیت غلتکی که توسط اداره ثبت اختراع ایالات متحده صادر شد. این اسکیت دارای چهار چرخ بود که با پین هایی به چوب لباسی شبیه قاب های خطی امروزی متصل می شدند. آنها یک حلقه لاستیکی یا چرمی روی چرخ ها ارائه کردند تا بتوانند سطح اسکیت را بگیرند. این اسکیت های درون خطی هرگز گیر نکردند

1863
جیمز پلیمپتون تاریخچه چهار رولر اسکیت را آغاز کرد. زمانی که او اسکیت‌های چهارگانه را اختراع کرد، کنترل بیشتری نسبت به مدل‌های درون خطی داشت و استفاده از آن‌ها بسیار آسان‌تر بود. پلمپتون یک جفت چرخ را در جلو و دیگری را در عقب قرار داد. او چرخ‌ها را روی میله‌ها قرار داد تا بتوانند مستقل از چارچوب بچرخند و بالشتک‌های لاستیکی را در آن قرار داد تا اسکیت بازها بتوانند در جهت چرخش خود متمایل شوند

1866
اولین اسکیت های پلمپتون به کفش می چسبیدند، اما طرح های بهبود یافته به جای آن از بند هایی با سگک استفاده می کردند. پلمپتون در تجارت مبلمان خود در نیویورک یک کف اسکیت نصب کرد، اسکیت را به مشتریان اجاره داد، انجمن اسکیت غلتکی نیویورک را تأسیس کرد، تست های مهارت اسکیت را معرفی کرد، پیست های غلتکی را در شمال شرقی اداره کرد و برای درس دادن به سفر رفت. چهار سال بعد، مدال‌های آزمون مهارت در 20 کشوری که از اسکیت‌های پلیمپتون استفاده می‌شد، ارائه شد.

1867
اسکیت سینگار ژان گارسین در نمایشگاه جهانی پاریس در سال 1867 احیا شد. اما، در نهایت پس از محبوب شدن اسکیت “چهار” Plimpton، همه اسکیت های غلتکی منسوخ شدند

1876
ویلیام باون طرحی را برای چرخ های اسکیت غلتکی در بیرمنگام انگلستان به ثبت رساند. طراحی باون  تلاش کرد تا دو بلبرینگ در در یک چرخ ثابت باشند و مستقل از هم حرکت کنند.

یک طرح توقف انگشت پا که به اسکیت بازان کمک می کرد با خم کردن اسکیت به پایین ،   ترمز کنند ، ثبت اختراع شد. امروزه هنوز هم در اسکیت‌های  اینلاین  نمایشی استفاده میشود.

1877
بوون از نزدیک با جوزف هنری هیوز کار کرد که عناصر یک سیستم توپی یا غلتکی قابل تنظیم مشابه سیستم مورد استفاده در چرخ های اسکیت و اسکیت بورد امروزی را به ثبت رساند.

1884
Levant M. Richardson حق اختراع استفاده از بلبرینگ های فولادی در چرخ های اسکیت را به دست آورد تا اصطکاک را کاهش دهد و به اسکیت بازان اجازه دهد تا سرعت را با حداقل تلاش افزایش دهند. اختراع چرخ های بلبرینگ پین به اسکیت ها اجازه می داد تا به راحتی سر بخورند و باعث شد کفش های اسکیت وزن کمتری داشته باشند

1892
والتر نیلسون از نیویورک حق ثبت اختراع “اسکیت ترکیبی روی یخ و رولر” را دریافت کرد. اسکیت‌های 14 چرخ او دارای یک کتیبه ثبت اختراع بودند که پیشنهاد می‌کرد: «یک پد لاستیکی، چرم یا مواد مشابه باید قرار داده شود. به طوری که وقتی اسکیت باز می خواهد بایستد، فقط باید پد را فشار دهد. در برابر زمین یا زمین.” این پیشنهاد برای توقف پدها جلوتر از زمان خود بود.

1884
Levant M. Richardson حق امتیازی برای بلبرینگ های فولادی در چرخ های اسکیت دریافت می کند. این بلبرینگ ها اصطکاک را کاهش می دهند، بنابراین اسکیت بازان می توانند با تلاش کمتر سریعتر حرکت کنند

1898
در سال 1898، لوانت ریچاردسون شرکت ریچاردسون توپ بلبرینگ و اسکیت را راه‌اندازی کرد که اسکیت‌هایی را برای اکثر اسکیت‌سواری‌های حرفه‌ای آن زمان ارائه می‌کرد.

پایان قرن نوزدهم و سال‌های اولیه قرن بیستم نمایانگر ظهور اسکیت‌های چرخه‌ای با ساختارهایی شبیه به اسکیت‌های مدرن آنلاین بود. آنها در پاسخ به نیاز به اسکیت روی انواع سطوح اختراع شدند و اولین قدم در توسعه اسکیت های زمینی با استفاده از چرخ های لاستیکی یا لاستیک بودند. در اواخر قرن، خطوط مدرن پدیدار شدند.

1900
شرکت Peck & Snyder یک اسکیت اینلاین  با دو چرخ را در سال 1900 به ثبت رساند.

1902
بیش از 7000 نفر در شب افتتاحیه در پیست اسکیت عمومی Coliseum در شیکاگو شرکت کردند

1905
جان جی یانگ از شهر نیویورک یک اسکیت اینلاین  با طول قابل تنظیم و گیره ایجاد کرده و ثبت اختراع می کند.

1910
شرکت Roller Hockey Skate یک اسکیت اینلاین  سه چرخ با یک کفش چرمی و چرخ عقب بلند شده طراحی می کند تا به اسکیت باز اجازه دهد تا روی چرخ مرکزی بچرخد. این خط داخلی برای هاکی روی غلتک توسط شرکت اسکیت رولر هاکی شهر نیویورک در سال 1910 با چکمه های شرکت کفش ورزشی بروکس ساخته شد.

دهه 1930
بهترین شرکت اسکیت ساخته شده یک اسکیت اینلاین  با سه چرخ در نزدیکی زمین تولید می کند.

حق اختراع اولیه برای اسکیت های جت درون خطی برای تمرین متقابل روی یخ در دهه 1930 ثبت شد. تبلیغی برای آنها در سال 1948 در مجله Popular Mechanics منتشر شد.

1938
کریستین سیفرت، از دیرفیلد، ایلینوی، طرحی را برای یک اسکیت خطی ارزان اختراع می کند که نه تنها می تواند در پیاده روها استفاده شود، بلکه می تواند به چرخ های تیز بر روی یخ نیز تبدیل شود. این آگهی ادعا می‌کند که جت اسکیت «تنها اسکیت با ترمز برای توقف سریع» است. این ادعا احتمالاً نادرست بود زیرا در آن زمان چندین ترمز برای اسکیت های غلتکی اختراع و ثبت شده بود. ترمز جت اسکیت شباهت زیادی به ترمزهای پاشنه ای امروزی داشت و برای استفاده به همین شکل طراحی شده بود. ترمزها همیشه یک مشکل طراحی برای سازندگان اسکیت بوده است